امام محمد بن علی (ع) معروف به جواد الائمه، تقی و جواد و مکنی به ابوجعفر ثانی در دهم رجب دیده به جهان گشود. نام پدرش امام علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم شیعیان و مادرش خیزران است. امام جواد (ع) درآخر ماه ذی القعده توسط ام الفضل به شهادت رسید.

او که در همان خردسالی امام شد و در نوجوانی، رهگشای گره‌های فکری؛ که بی درنگ، دشوارترین پرسش را پاسخ میگفت و خبر از اتصال خویش به دریای علم الهی میداد.

تنها «بیست و پنج» سال بود که نسیم «هل اتی» میوزید و نهر‌هایی که از سرچشمه «طه» سیراب میشود، جاری بود؛ و چه زود، این نسیم از وزیدن افتاد و این عطر دل نواز، دامن برچید! اما، نه... چشم دلت را باز کن و ببین! هنوز آن نسیم در حال وزیدن است و این شمیم روح بخش به مشام میرسد.

امام محمد تقی، جواد الا ئمه علیه السلام می فرمایند:

"الْعامِلُ بِالظُّلْمِ، وَالْمُعینُ لَهُ، وَالرّاضى بِهِ شُرَکاءٌ.
انجام دهنده ظلم ، کمک دهنده ظلم و کسى که راضى به ظلم باشد، هر سه شریک خواهند بود."